Του Σταύρου Μ. Θεοδωράκη
Αξιότιμες κες Βουλευτίνες της Αντιπολίτευσης,
Αξιότιμοι κοι Βουλευτές της Αντιπολίτευσης,
Πήρα το θάρρος να σας στείλω την επιστολή αυτή και να σας επικοινωνήσω μερικές σκέψεις μου γιατί πιστεύω πως η Χώρα απειλείται.
Η Χώρα σήμερα απειλείται περισσότερο από ποτέ στη μεταπολίτευση, και είναι εξασθενημένη, με τον κοινωνικό ιστό της αποδομημένο, με φτώχεια χωρίς τις αξίες που την συνοδεύουν, με την διαγενεακή δικαιοσύνη και αλληλεγγύη σε κρίση, με τα παιδιά της οικονομικούς μετανάστες, με χαμένη αξιοπρέπεια.
Η Χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα ενός νέου, ακήρυχτου αυτή τη φορά, εμφυλίου πολέμου, όλοι εναντίον όλων … σκεφτείτε το λίγο … δεν είναι υπερβολή … μακάρι να ήταν υπερβολή. Η χυδαία και απροσχημάτιστη διχαστική πολιτική της Κυβέρνησης, για να διατηρηθεί στην εξουσία, είναι η αιτία.
Η επιταχυνόμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος είναι συστατικό στοιχείο αυτής της σύγκρουσης, μπορεί να αποτελέσει και τη θρυαλλίδα της.
Χρειάζεται όμως και κάτι ακόμα για να συμβεί το κακό.
Χρειάζεται οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις να πέφτουν στις παγίδες που διαρκώς στήνει η κυβερνητική προπαγάνδα, χρειάζεται και αυτές να ακολουθούν και να αντιγράφουν την τακτική της Κυβέρνησης.
Πρέπει να αντισταθούν, πρέπει να αντισταθείτε.
Οφείλετε να προβάλετε τη δική σας πολιτική αισθητική, τον δικό σας πολιτικό λόγο, το δικό σας σχέδιο.
Τόσο απλό, αλλά καθόλου εύκολο.
Δεν αισιοδοξώ πως είναι πρόθυμοι να ανταποκριθούν οι αμετανόητοι πρωταγωνιστές του διάτρητου παρελθόντος μας, κάθε μέρα που περνά πείθομαι περισσότερο πως απλώς βιάζονται να κάτσουν ξανά στις παλιές καρέκλες της εξουσίας, στα δερμάτινα σαλόνια των υπουργικών Mercedes, και βέβαια δεν περιμένω να το κάνουν τα παιδιά του Στάλιν, οι συγγενείς του Αδόλφου, όσοι αντιμάχονται την ευρωπαϊκή πορεία της Χώρας.
Αξιότιμες Κυρίες,
Αξιότιμοι Κύριοι,
παρακολουθώ τις συζητήσεις στη Βουλή από κοντά ή από την τηλεόραση. Θα συμφωνήσετε μαζί μου πως η Βουλή των Ελλήνων δεν είναι πλέον κοινοβούλιο.
Η Βουλή των Ελλήνων έχει μετατραπεί σε ένα τηλεοπτικό στούντιο για ατάλαντους ηθοποιούς σε ρόλο πολιτικών.
Ο ναός της Δημοκρατίας, ο θεσμός που ασκεί την νομοθετική εξουσία στη Χώρα, σε απόλυτη παρακμή.
Θα με ρωτήσετε αν η ευθύνη γι' αυτό το κατάντημα επιμερίζεται εξίσου σε όλες και όλους εσάς, θα σας απαντήσω πως αυτό πρέπει εσάς να απασχολήσει. Εγώ πάντως, ως απλός εθελοντής σε ένα μικρό κόμμα, νιώθω και αναγνωρίζω πως ναι και σε μένα επιμερίζεται αυτή η ευθύνη.
Δεν θεωρώ πως είμαι ικανός να δίνω συμβουλές και πολύ περισσότερο να παραδίδω μαθήματα ορθής λειτουργίας του πολιτεύματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας μας. Είναι όμως σωστό να υποστηρίξω πως, εμείς όλοι οι εκλογείς όταν στις εκλογές σάς εκλέξαμε βουλευτές, δεν κάναμε τίποτα λιγότερο από το να αναθέσουμε σε εσάς το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας, σε εσάς τις τύχες της Χώρας, και αυτό γιατί εσείς μας πείσετε πως είστε ικανοί να αναλάβετε αυτή την ευθύνη, έστω και από τη θέση της αντιπολίτευσης.
Αξιότιμες Κυρίες,
Αξιότιμοι Κύριοι,
επέλεξα να είμαι αυστηρός στην κριτική μου … ελπίζω όχι άδικος … είναι που νιώθω πως η κλεψύδρα της Χώρας αδειάζει … είναι που ξέρω πώς ο εθνικολαϊκισμός που μας κυβερνά θα καταρρεύσει σύντομα … είναι που πιστεύω πως από εσάς εξαρτάται αν θα συμπαρασύρει και τη Χώρα … είναι που φοβάμαι πως αν όχι εσείς οι λίγοι … τότε κάνεις άλλος.
Καλή δύναμη στην αποστολή σας.
Με εκτίμηση
*Ο Σταύρος Μ. Θεοδωράκης είναι πολιτικός μηχανικός. Είναι επίσης Α' Γραμματέας στο Ποτάμι Αμαρουσίου.
Αξιότιμες κες Βουλευτίνες της Αντιπολίτευσης,
Αξιότιμοι κοι Βουλευτές της Αντιπολίτευσης,
Πήρα το θάρρος να σας στείλω την επιστολή αυτή και να σας επικοινωνήσω μερικές σκέψεις μου γιατί πιστεύω πως η Χώρα απειλείται.
Η Χώρα σήμερα απειλείται περισσότερο από ποτέ στη μεταπολίτευση, και είναι εξασθενημένη, με τον κοινωνικό ιστό της αποδομημένο, με φτώχεια χωρίς τις αξίες που την συνοδεύουν, με την διαγενεακή δικαιοσύνη και αλληλεγγύη σε κρίση, με τα παιδιά της οικονομικούς μετανάστες, με χαμένη αξιοπρέπεια.
Η Χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα ενός νέου, ακήρυχτου αυτή τη φορά, εμφυλίου πολέμου, όλοι εναντίον όλων … σκεφτείτε το λίγο … δεν είναι υπερβολή … μακάρι να ήταν υπερβολή. Η χυδαία και απροσχημάτιστη διχαστική πολιτική της Κυβέρνησης, για να διατηρηθεί στην εξουσία, είναι η αιτία.
Η επιταχυνόμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος είναι συστατικό στοιχείο αυτής της σύγκρουσης, μπορεί να αποτελέσει και τη θρυαλλίδα της.
Χρειάζεται όμως και κάτι ακόμα για να συμβεί το κακό.
Χρειάζεται οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις να πέφτουν στις παγίδες που διαρκώς στήνει η κυβερνητική προπαγάνδα, χρειάζεται και αυτές να ακολουθούν και να αντιγράφουν την τακτική της Κυβέρνησης.
Πρέπει να αντισταθούν, πρέπει να αντισταθείτε.
Οφείλετε να προβάλετε τη δική σας πολιτική αισθητική, τον δικό σας πολιτικό λόγο, το δικό σας σχέδιο.
Τόσο απλό, αλλά καθόλου εύκολο.
Δεν αισιοδοξώ πως είναι πρόθυμοι να ανταποκριθούν οι αμετανόητοι πρωταγωνιστές του διάτρητου παρελθόντος μας, κάθε μέρα που περνά πείθομαι περισσότερο πως απλώς βιάζονται να κάτσουν ξανά στις παλιές καρέκλες της εξουσίας, στα δερμάτινα σαλόνια των υπουργικών Mercedes, και βέβαια δεν περιμένω να το κάνουν τα παιδιά του Στάλιν, οι συγγενείς του Αδόλφου, όσοι αντιμάχονται την ευρωπαϊκή πορεία της Χώρας.
Αξιότιμες Κυρίες,
Αξιότιμοι Κύριοι,
παρακολουθώ τις συζητήσεις στη Βουλή από κοντά ή από την τηλεόραση. Θα συμφωνήσετε μαζί μου πως η Βουλή των Ελλήνων δεν είναι πλέον κοινοβούλιο.
Η Βουλή των Ελλήνων έχει μετατραπεί σε ένα τηλεοπτικό στούντιο για ατάλαντους ηθοποιούς σε ρόλο πολιτικών.
Ο ναός της Δημοκρατίας, ο θεσμός που ασκεί την νομοθετική εξουσία στη Χώρα, σε απόλυτη παρακμή.
Θα με ρωτήσετε αν η ευθύνη γι' αυτό το κατάντημα επιμερίζεται εξίσου σε όλες και όλους εσάς, θα σας απαντήσω πως αυτό πρέπει εσάς να απασχολήσει. Εγώ πάντως, ως απλός εθελοντής σε ένα μικρό κόμμα, νιώθω και αναγνωρίζω πως ναι και σε μένα επιμερίζεται αυτή η ευθύνη.
Δεν θεωρώ πως είμαι ικανός να δίνω συμβουλές και πολύ περισσότερο να παραδίδω μαθήματα ορθής λειτουργίας του πολιτεύματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας μας. Είναι όμως σωστό να υποστηρίξω πως, εμείς όλοι οι εκλογείς όταν στις εκλογές σάς εκλέξαμε βουλευτές, δεν κάναμε τίποτα λιγότερο από το να αναθέσουμε σε εσάς το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας, σε εσάς τις τύχες της Χώρας, και αυτό γιατί εσείς μας πείσετε πως είστε ικανοί να αναλάβετε αυτή την ευθύνη, έστω και από τη θέση της αντιπολίτευσης.
Αξιότιμες Κυρίες,
Αξιότιμοι Κύριοι,
επέλεξα να είμαι αυστηρός στην κριτική μου … ελπίζω όχι άδικος … είναι που νιώθω πως η κλεψύδρα της Χώρας αδειάζει … είναι που ξέρω πώς ο εθνικολαϊκισμός που μας κυβερνά θα καταρρεύσει σύντομα … είναι που πιστεύω πως από εσάς εξαρτάται αν θα συμπαρασύρει και τη Χώρα … είναι που φοβάμαι πως αν όχι εσείς οι λίγοι … τότε κάνεις άλλος.
Καλή δύναμη στην αποστολή σας.
Με εκτίμηση
*Ο Σταύρος Μ. Θεοδωράκης είναι πολιτικός μηχανικός. Είναι επίσης Α' Γραμματέας στο Ποτάμι Αμαρουσίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο σχόλιό σας θα δημοσιευτεί μετά από έλεγχο για υβριστικό περιεχόμενο