του Σταύρου Μ. Θεοδωράκη*
Αγαπητέ κε Φλωρίδη
Αφορμή για να σας γράψω αυτή την επιστολή, είναι όσα αναφέρατε στο άρθρο σας στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ της 27/06/2017 με τίτλο ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΚΑΙ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, άρθρο με το περιεχόμενο του οποίου συμφωνώ και χαίρομαι που το γράψατε, προσθέτει στον δημόσιο διάλογο όπως εγώ τον αντιλαμβάνομαι
Αυτή λοιπόν ήταν η αφορμή, θα επιχειρήσω όμως να σας περιγράψω την αιτία, αν και στη Χώρα, μας αρέσει να κουβεντιάζουμε για τις αφορμές και όχι να αναζητούμε τις αιτίες.
Η αιτία λοιπόν που σας γράφω αυτή την επιστολή, είναι που εξακολουθώ να τρέφω εκτίμηση για το πρόσωπό σας, και ας υπήρξατε κορυφαίο στέλεχος κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ πριν την κρίση, τρεις φορές υφυπουργός μία φορά υπουργός.
Έχω παρακολουθήσει την πολιτική πορεία σας, συνομήλικοι είμαστε, τα ίδια βιώματα έχουμε, εσάς σας κέρδισε η πολιτική εμένα η επιστήμη.
Σας τιμά που το 2010, όταν αποχωρήσετε από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, παραιτηθήκατε και από την έδρα του βουλευτή, είναι ασύνηθες για τις πρακτικές της Χώρας μας.
Παρακολουθώ τις κατά καιρούς δηλώσεις σας και τις παρεμβάσεις σας κε Φλωρίδη, συμπεραίνω πως έχετε αγωνία για τη Χώρα, την ίδια αγωνία έχω και εγώ.
Συμπεραίνω και κάτι άλλο, πως όπως και εγώ, έχετε τύψεις για το κακό που η γενιά μας προκάλεσε στη Χώρα, εσείς μάλιστα ως μέλος πολλών κυβερνήσεων που εξέθρεψαν το πελατειακό κράτος των κομματικών στρατών, έχετε πολύ μεγαλύτερη ευθύνη για ό,τι μας έχει συμβεί. Ελπίζω και πιστεύω ευλόγως λοιπόν, πως οι τύψεις που σας βαραίνουν είναι περισσότερες και πιο επώδυνες από αυτές που βαραίνουν τις δικές μου πλάτες.
Λοιπόν σας έχω καλά νέα κε Φλωρίδη.
Θα σας περιγράψω αυτό που εγώ έχω κάνει προκειμένου να απαλλαγώ κάποτε από τις τύψεις που με βαραίνουν… στρατεύθηκα στο ΠΟΤΑΜΙ, και προσπαθώ με όσες δυνάμεις έχω, να βοηθήσω τη Χώρα.
Έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα κε Φλωρίδη να κρατήσουμε, με τη δική μας κύριως προσπάθεια και την προσωπική προσπάθεια σχεδόν αυτοθυσία του Επικεφαλής μας, τη Χώρα στην Ευρώπη. Εσείς ξέρετε πολύ καλά την προσφορά του Επικεφαλής μας στην υπόθεση αυτή τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο του πολιτικού βίου.
Και μιας και ήρθε η κουβέντα στον Επικεφαλής μας θα σας επικοινωνήσω μερικές σκέψεις μου και ας με κατηγορήσετε ότι μεροληπτώ, άλλωστε όλοι μας κρινόμαστε για όσα γράφουμε, λέμε, πράττουμε.
Έχετε ποτέ σκεφτεί κε Φλωρίδη πως όλοι εσείς οι σύγχρονοι πολιτικοί έχετε πάρει από την πολιτική, και οι αξιολογότεροι μόνον από εσας έχουν πάρει και έχουν δώσει;
Ο Επικεφαλής μας είναι ο μόνος, και μοναδικός προσώρας, πολιτικός που έχει δώσει στην πολιτική χωρίς να πάρει. Ρωτήστε αυτούς που τον ήξεραν και πριν την εποχή της πολιτικής να σας περιγράψουν όσα έχει θυσιάσει στην προσωπική του ζωή. Μόνη αποζημίωση η αγάπη των εθελοντών στο ΠΟΤΑΜΙ και η αφοσίωση μας στην κοινή μας προσπάθεια, η συμμετοχή στη συνωμοσία του καλού.
Μακρηγόρησα κύριε Φλωρίδη, ήθελα όμως να σας περιγράψω με έναν διαφορετικό τρόπο την λύση στο πρόβλημά σας…
Ελάτε στο ΠΟΤΑΜΙ κε Φλωρίδη οι πόρτες του κινήματος μας είναι ανοιχτές και για εσάς. Γραφτείτε στην τοπική της περιοχής σας, πάρτε μέρος στις δράσεις μας, θέσετε υποψηφιότητα για οποιαδήποτε θέση ευθύνης, θα αξιολογηθείτε η θα εκλεγείτε με τη διαδικασία που προβλέπεται για όλους τους εθελοντές, μπορείτε να διεκδικήσετε και να εκλεγείτε βουλευτής μας και γιατί όχι επικεφαλής του κινήματος μας στο επόμενο συνέδριο μας… συστρατευθείτε στο ΠΟΤΑΜΙ κε Φλωρίδη είναι, πιστέψτε με, ο καλύτερός τρόπος για να απαλλαγείτε από τις ευθύνες που σας βαραίνουν, από τις τύψεις που σας βαραίνουν.
Κλείνοντας την επιστολή μου αυτή και αν με όσα σας έγραψα σας έβαλα σε σκέψεις, και επειδή συμφωνώ μαζί σας πως η εποχή απαιτεί συνένωση συγγενικών δυνάμεων, θα ήθελα να σας παρακαλέσω να συζητήσετε όσα σας προτείνω με όσες και όσους τους βαραίνουν παρόμοιες τύψεις και ευθύνες. Έρχεται στο νου μου η κα Διαμαντοπούλου, ο κος Ραγκούσης ο κος Παπαδόπουλος ο κος Γιαννίτσης…
Ο Επικεφαλής μας κύριε Φλωρίδη και θυσίασε και τόλμησε… εσείς κε Φλωρίδη θα τολμήσετε;
Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας ήρθε η ώρα να τολμήσετε η να αποχωρήσετε από το δημόσιο βίο και να αφήσετε όσους και όσες τόλμησαν, όσους και όσες θα τολμήσουν να κάνουν τη δουλειά… Έχουν πολύ δουλειά να κάνουν, να αλλάξουν μία χώρα.
Με εκτίμηση
Σταύρος Μ. Θεοδωράκης
εθελοντής στο ΠΟΤΑΜΙ από το Μαρούσι
*Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι Πολιτικός Μηχανικός.
Ειναι επίσης Α΄Γραμματέας στο Ποτάμι Αμαρουσίου
Αγαπητέ κε Φλωρίδη
Αφορμή για να σας γράψω αυτή την επιστολή, είναι όσα αναφέρατε στο άρθρο σας στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ της 27/06/2017 με τίτλο ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΚΑΙ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, άρθρο με το περιεχόμενο του οποίου συμφωνώ και χαίρομαι που το γράψατε, προσθέτει στον δημόσιο διάλογο όπως εγώ τον αντιλαμβάνομαι
Αυτή λοιπόν ήταν η αφορμή, θα επιχειρήσω όμως να σας περιγράψω την αιτία, αν και στη Χώρα, μας αρέσει να κουβεντιάζουμε για τις αφορμές και όχι να αναζητούμε τις αιτίες.
Η αιτία λοιπόν που σας γράφω αυτή την επιστολή, είναι που εξακολουθώ να τρέφω εκτίμηση για το πρόσωπό σας, και ας υπήρξατε κορυφαίο στέλεχος κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ πριν την κρίση, τρεις φορές υφυπουργός μία φορά υπουργός.
Έχω παρακολουθήσει την πολιτική πορεία σας, συνομήλικοι είμαστε, τα ίδια βιώματα έχουμε, εσάς σας κέρδισε η πολιτική εμένα η επιστήμη.
Σας τιμά που το 2010, όταν αποχωρήσετε από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, παραιτηθήκατε και από την έδρα του βουλευτή, είναι ασύνηθες για τις πρακτικές της Χώρας μας.
Παρακολουθώ τις κατά καιρούς δηλώσεις σας και τις παρεμβάσεις σας κε Φλωρίδη, συμπεραίνω πως έχετε αγωνία για τη Χώρα, την ίδια αγωνία έχω και εγώ.
Συμπεραίνω και κάτι άλλο, πως όπως και εγώ, έχετε τύψεις για το κακό που η γενιά μας προκάλεσε στη Χώρα, εσείς μάλιστα ως μέλος πολλών κυβερνήσεων που εξέθρεψαν το πελατειακό κράτος των κομματικών στρατών, έχετε πολύ μεγαλύτερη ευθύνη για ό,τι μας έχει συμβεί. Ελπίζω και πιστεύω ευλόγως λοιπόν, πως οι τύψεις που σας βαραίνουν είναι περισσότερες και πιο επώδυνες από αυτές που βαραίνουν τις δικές μου πλάτες.
Λοιπόν σας έχω καλά νέα κε Φλωρίδη.
Θα σας περιγράψω αυτό που εγώ έχω κάνει προκειμένου να απαλλαγώ κάποτε από τις τύψεις που με βαραίνουν… στρατεύθηκα στο ΠΟΤΑΜΙ, και προσπαθώ με όσες δυνάμεις έχω, να βοηθήσω τη Χώρα.
Έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα κε Φλωρίδη να κρατήσουμε, με τη δική μας κύριως προσπάθεια και την προσωπική προσπάθεια σχεδόν αυτοθυσία του Επικεφαλής μας, τη Χώρα στην Ευρώπη. Εσείς ξέρετε πολύ καλά την προσφορά του Επικεφαλής μας στην υπόθεση αυτή τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο του πολιτικού βίου.
Και μιας και ήρθε η κουβέντα στον Επικεφαλής μας θα σας επικοινωνήσω μερικές σκέψεις μου και ας με κατηγορήσετε ότι μεροληπτώ, άλλωστε όλοι μας κρινόμαστε για όσα γράφουμε, λέμε, πράττουμε.
Έχετε ποτέ σκεφτεί κε Φλωρίδη πως όλοι εσείς οι σύγχρονοι πολιτικοί έχετε πάρει από την πολιτική, και οι αξιολογότεροι μόνον από εσας έχουν πάρει και έχουν δώσει;
Ο Επικεφαλής μας είναι ο μόνος, και μοναδικός προσώρας, πολιτικός που έχει δώσει στην πολιτική χωρίς να πάρει. Ρωτήστε αυτούς που τον ήξεραν και πριν την εποχή της πολιτικής να σας περιγράψουν όσα έχει θυσιάσει στην προσωπική του ζωή. Μόνη αποζημίωση η αγάπη των εθελοντών στο ΠΟΤΑΜΙ και η αφοσίωση μας στην κοινή μας προσπάθεια, η συμμετοχή στη συνωμοσία του καλού.
Μακρηγόρησα κύριε Φλωρίδη, ήθελα όμως να σας περιγράψω με έναν διαφορετικό τρόπο την λύση στο πρόβλημά σας…
Ελάτε στο ΠΟΤΑΜΙ κε Φλωρίδη οι πόρτες του κινήματος μας είναι ανοιχτές και για εσάς. Γραφτείτε στην τοπική της περιοχής σας, πάρτε μέρος στις δράσεις μας, θέσετε υποψηφιότητα για οποιαδήποτε θέση ευθύνης, θα αξιολογηθείτε η θα εκλεγείτε με τη διαδικασία που προβλέπεται για όλους τους εθελοντές, μπορείτε να διεκδικήσετε και να εκλεγείτε βουλευτής μας και γιατί όχι επικεφαλής του κινήματος μας στο επόμενο συνέδριο μας… συστρατευθείτε στο ΠΟΤΑΜΙ κε Φλωρίδη είναι, πιστέψτε με, ο καλύτερός τρόπος για να απαλλαγείτε από τις ευθύνες που σας βαραίνουν, από τις τύψεις που σας βαραίνουν.
Κλείνοντας την επιστολή μου αυτή και αν με όσα σας έγραψα σας έβαλα σε σκέψεις, και επειδή συμφωνώ μαζί σας πως η εποχή απαιτεί συνένωση συγγενικών δυνάμεων, θα ήθελα να σας παρακαλέσω να συζητήσετε όσα σας προτείνω με όσες και όσους τους βαραίνουν παρόμοιες τύψεις και ευθύνες. Έρχεται στο νου μου η κα Διαμαντοπούλου, ο κος Ραγκούσης ο κος Παπαδόπουλος ο κος Γιαννίτσης…
Ο Επικεφαλής μας κύριε Φλωρίδη και θυσίασε και τόλμησε… εσείς κε Φλωρίδη θα τολμήσετε;
Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας ήρθε η ώρα να τολμήσετε η να αποχωρήσετε από το δημόσιο βίο και να αφήσετε όσους και όσες τόλμησαν, όσους και όσες θα τολμήσουν να κάνουν τη δουλειά… Έχουν πολύ δουλειά να κάνουν, να αλλάξουν μία χώρα.
Με εκτίμηση
Σταύρος Μ. Θεοδωράκης
εθελοντής στο ΠΟΤΑΜΙ από το Μαρούσι
*Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι Πολιτικός Μηχανικός.
Ειναι επίσης Α΄Γραμματέας στο Ποτάμι Αμαρουσίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο σχόλιό σας θα δημοσιευτεί μετά από έλεγχο για υβριστικό περιεχόμενο