Του Δημήτρη
Σαράντου*
Σκουπίδια…
Έχουμε
περιβληθεί από σκουπίδια…
Από παντού.
Όχι εδώ και
λίγες μέρες, δεν μιλάω για τα σκουπίδια που γεμίσαμε από την απεργία των
εργαζομένων στην καθαριότητα των δήμων. Αυτά, αργά ή γρήγορα, θα αποκομιστούν
για τις χωματερές που είναι και ο προορισμός τους, αν και κάποιοι, όχι βέβαια
στην χώρα μας, τα αξιοποιούν . Μέχρι φυσικά την επόμενη απεργία…
Μιλώ για τα
σκουπίδια, τα πραγματικά επικίνδυνα.
Μιλώ για τα
σκουπίδια, που συμμετέχουν, απ όλες τις πλευρές, ως δημιουργοί της απεργίας για
τα σκουπίδια.
Μιλώ για τα
σκουπίδια, που κάνουν καταλήψεις σαν μορφή πάλης.
Μιλώ για τα
σκουπίδια της εξουσίας, που κάθονται και βλέπουν απαθείς τις καταλήψεις χωρίς να κάνουν το
αυτονόητο.
Μιλώ για τα
σκουπίδια που κλείνουν δρόμους για να διεκδικήσουν τα, πάντοτε, δίκαια αιτήματά
τους.
Μιλώ για τα
σκουπίδια της εξουσίας που κάθονται και τους βλέπουν να κόβουν τη χώρα στα δύο, στα τρία ή
σε όσα κομμάτια γουστάρουν. Που κόβουν τις δραστηριότητες των άλλων συμπολιτών
τους, που όταν έρθει η ώρα θα αιτηθούν κι αυτοί αντίστοιχα τα "δίκαια" αιτήματά
τους.
Μιλώ για τα σκουπίδια που επειδή πήραν τριάντα
πέντε τοις εκατό από το σαραντα πέντε τοις εκατό των εκλογέων, που σημαίνει ότι το 19%
του λαού τους ψήφισαν, συμπεριφέρονται σαν καθεστώς που κάνει ό,τι του κατέβει,
όπως του κατέβει, αν του κατέβει.
Μιλώ για τα
σκουπίδια που, πολλά χρόνια πριν, ως εξουσία κι αυτοί, επισημοποίησαν και εκλογίκευσαν ως κάτι
φυσικό την λοβιτούρα τη μαγκιά και τον χρηματισμό.
Μιλώ για τα
σκουπίδια της κοινωνίας μας που έχουν επιβάλει την συμπεριφορά τους,
μετατρέποντας την ανοησία, το παράλογο σε απόλυτα φυσιολογικό.
Αλλά πάνω
απ΄ όλα μιλώ για τα σκουπίδια που καταστρέφουν, πιθανόν να κατέστρεψαν ήδη, τον
πολιτισμό, την κουλτούρα μας. Τα σκουπίδια που μας σερβίρονται στην τηλεόραση,
τα πρωινάδικα της άμετρης βλακείας, τα επικά παιχνίδια των καλλίπυγων, αλλά
κενών παικτών, τα σήριαλς που απευθύνονται σε τουλάχιστον ηλίθιους. Τα
σκουπίδια που παρουσιάζονται στους εκστασιασμένους ερωτύλους στα μπουζουξίδικα
και παίζουν έξω φωνή από τα περιφερόμενα αυτοκίνητα.
Τα σκουπίδια της ανθυποκουλτούρας είναι πανίσχυρα, όπως η Βλακεία.
Κάθε πραγματική πολιτιστική προσπάθεια σπάει τη μούρη της πάνω τους.
Η Κουλτούρα
είναι η έκφραση της συνοχής μιας κοινωνίας. Είναι ο κοινός τρόπος που έχουν οι
άνθρωποι να αισθανθούν ότι είναι μαζί. Ο Χατζηδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Ξαρχάκος,
ο Τσαρούχης, ο Σκαλκώτας, ο Αγγελόπουλος, και τόσοι άλλοι, αυτό που κατάφεραν
ήταν απλά να εκφράσουν το ΚΟΙΝΟ αίσθημα των Ελλήνων. Γι αυτό και έμειναν στην
Ιστορία. Ο Καποδίστριας, ό Τρικούπης, ο Βενιζέλος, Ο Καραμανλής εξέφρασαν τους
ΚΟΙΝΟΥΣ πόθους των Ελλήνων. Γι αυτό έμειναν στην Ιστορία.
ΣΗΜΕΡΑ ;….
*Ο Δημήτρης Σαράντου είναι πολιτικός επιστήμων και οικονομολογος