Του Γιώργου Ξένου*
Μερικές πρόχειρες σκέψεις για το νομοσχέδιο που ετοιμάζει ο κύριος Γαβρόγλου :
Νομίζω πως συζήτηση περί "πανεπιστημιακού ασύλου" σε μια δημοκρατική κοινωνία είναι εκτός λογικής και πλέον μόνο ειρωνικά μπορεί να αντιμετωπίζεται, αφού η Πραγματικότητα και η Λογική βρίσκονται πολύ μακριά η μία από την άλλη. Θεωρώ, πως για την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών αρκούν οι γενικές συνταγματικές διατάξεις και άρα ότι το σχετικό άρθρο και κάθε συναφής πρόβλεψη είναι όχι απλώς περιττή, αλλά βλαπτική ακριβώς του έννομου αγαθού που υποτίθεται ότι επιδιώκει να προστατεύσει, διότι με την εισαγωγή συγκεκριμένων αορίστων εννοιών και άλλων στοιχείων, επιδεχόμενων διαφόρων ιδεολογικής φύσεως ερμηνειών και αναγνώσεων, θεμελιώνει εν τέλει την αδυναμία λειτουργίας των Πανεπιστημίων και την ηγεμονία συλλογικοτήτων, που απ’ όπου κι αν εκκινούν, καταλήγουν –ανεξέλεγκτες και αυτόνομες- σε μαφίες. Εξηγούμαι ενδεικτικά, με αφορμή το άρθρο 3 του νομοσχεδίου :
«Άρθρο 3 Ακαδημαϊκές Ελευθερίες : 1. Στα Α.Ε.Ι. κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και στη διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών. Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των δημοκρατικών αξιών, των ακαδημαϊκών ελευθεριών στην έρευνα και στη διδασκαλία, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει».
Ερωτώ λοιπόν : Ποιες είναι «δημοκρατικές αξίες» που θα κατοχυρώνει το άσυλο; Είναι οι δικές σας δημοκρατικές αξίες ; Είναι εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝΕΛ; Είναι της «πραγματικής δημοκρατίας» του ΚΚΕ;
Ποιος όλα αυτά τα χρόνια έπληξε τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και ποιος παρεμπόδισε την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, περισσότερο από όσο ο χώρος της εν γένει Αριστεράς και εκείθεν αυτής; Δηλ. ακριβώς εκείνος ο χώρος που σταθερά επί σαράντα χρόνια έχει τοτεμ του το Άσυλο. Τυχαίο;
Δικαιώματα στη γνώση, στη μάθηση και στην εργασία : Πρόκειται για τις γνωστές «θετικές ελευθερίες», άλλως «κοινωνικά δικαιώματα», εκείνα δηλ. που θα έχετε ακούσει πώς ήσαν λέει κατοχυρωμένα στις Λαϊκές Δημοκρατίες, όχι όμως και στις Αστικές και τα οποία σήμερα δίνουν πεδίο προβληματισμού, συσπείρωσης, δράσης και εν τέλει ύπαρξης στα απομεινάρια της μαρξιστικής αριστεράς ανά την υφήλιο. Μου είναι όμως πολύ εύκολο να φανταστώ, πως η προστασία του δικαιώματος στην εργασία θα συνιστά ένα νομοθετικό δεδομένο, που θα αποκλείει πχ κάθε σύνδεση των Πανεπιστημίων με την οικονομία και την παραγωγή, καθώς «ο καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης τους , αναιρεί ουσιαστικά το δικαίωμα στην εργασία κλπ, κλπ».
Τέλος : Βιώνουμε όλα αυτά τα χρόνια μια πραγματικότητα στα Πανεπιστήμια. Πάλι από την αρχή ; Κανείς δεν έμαθε τίποτε;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Κοινωνικά δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα και στο Σύνταγμά μας, όπως πχ η προστασία του περιβάλλοντος, γεγονός που έδωσε στο ΣτΕ τη δυνατότητα αλλά και το υποχρέωσε να αποφαίνεται ότι η δόμηση επί του ορίου βλάπτει το περιβάλλον, διότι «παρεμποδίζει τον φωτισμό και τον ηλιασμό» ενώ λίγο πιο πέρα από την Πανεπιστημίου τα δάση λαμπάδιαζαν κάθε χρόνο, χωρίς καμία συνταγματική διάταξη να μπορεί να τα προστατεύσει.
*Ο Γιώργος Ξένος είναι Δικηγόρος
Μερικές πρόχειρες σκέψεις για το νομοσχέδιο που ετοιμάζει ο κύριος Γαβρόγλου :
Νομίζω πως συζήτηση περί "πανεπιστημιακού ασύλου" σε μια δημοκρατική κοινωνία είναι εκτός λογικής και πλέον μόνο ειρωνικά μπορεί να αντιμετωπίζεται, αφού η Πραγματικότητα και η Λογική βρίσκονται πολύ μακριά η μία από την άλλη. Θεωρώ, πως για την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών αρκούν οι γενικές συνταγματικές διατάξεις και άρα ότι το σχετικό άρθρο και κάθε συναφής πρόβλεψη είναι όχι απλώς περιττή, αλλά βλαπτική ακριβώς του έννομου αγαθού που υποτίθεται ότι επιδιώκει να προστατεύσει, διότι με την εισαγωγή συγκεκριμένων αορίστων εννοιών και άλλων στοιχείων, επιδεχόμενων διαφόρων ιδεολογικής φύσεως ερμηνειών και αναγνώσεων, θεμελιώνει εν τέλει την αδυναμία λειτουργίας των Πανεπιστημίων και την ηγεμονία συλλογικοτήτων, που απ’ όπου κι αν εκκινούν, καταλήγουν –ανεξέλεγκτες και αυτόνομες- σε μαφίες. Εξηγούμαι ενδεικτικά, με αφορμή το άρθρο 3 του νομοσχεδίου :
«Άρθρο 3 Ακαδημαϊκές Ελευθερίες : 1. Στα Α.Ε.Ι. κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και στη διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών. Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των δημοκρατικών αξιών, των ακαδημαϊκών ελευθεριών στην έρευνα και στη διδασκαλία, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει».
Ερωτώ λοιπόν : Ποιες είναι «δημοκρατικές αξίες» που θα κατοχυρώνει το άσυλο; Είναι οι δικές σας δημοκρατικές αξίες ; Είναι εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝΕΛ; Είναι της «πραγματικής δημοκρατίας» του ΚΚΕ;
Ποιος όλα αυτά τα χρόνια έπληξε τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και ποιος παρεμπόδισε την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, περισσότερο από όσο ο χώρος της εν γένει Αριστεράς και εκείθεν αυτής; Δηλ. ακριβώς εκείνος ο χώρος που σταθερά επί σαράντα χρόνια έχει τοτεμ του το Άσυλο. Τυχαίο;
Δικαιώματα στη γνώση, στη μάθηση και στην εργασία : Πρόκειται για τις γνωστές «θετικές ελευθερίες», άλλως «κοινωνικά δικαιώματα», εκείνα δηλ. που θα έχετε ακούσει πώς ήσαν λέει κατοχυρωμένα στις Λαϊκές Δημοκρατίες, όχι όμως και στις Αστικές και τα οποία σήμερα δίνουν πεδίο προβληματισμού, συσπείρωσης, δράσης και εν τέλει ύπαρξης στα απομεινάρια της μαρξιστικής αριστεράς ανά την υφήλιο. Μου είναι όμως πολύ εύκολο να φανταστώ, πως η προστασία του δικαιώματος στην εργασία θα συνιστά ένα νομοθετικό δεδομένο, που θα αποκλείει πχ κάθε σύνδεση των Πανεπιστημίων με την οικονομία και την παραγωγή, καθώς «ο καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης τους , αναιρεί ουσιαστικά το δικαίωμα στην εργασία κλπ, κλπ».
Τέλος : Βιώνουμε όλα αυτά τα χρόνια μια πραγματικότητα στα Πανεπιστήμια. Πάλι από την αρχή ; Κανείς δεν έμαθε τίποτε;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Κοινωνικά δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα και στο Σύνταγμά μας, όπως πχ η προστασία του περιβάλλοντος, γεγονός που έδωσε στο ΣτΕ τη δυνατότητα αλλά και το υποχρέωσε να αποφαίνεται ότι η δόμηση επί του ορίου βλάπτει το περιβάλλον, διότι «παρεμποδίζει τον φωτισμό και τον ηλιασμό» ενώ λίγο πιο πέρα από την Πανεπιστημίου τα δάση λαμπάδιαζαν κάθε χρόνο, χωρίς καμία συνταγματική διάταξη να μπορεί να τα προστατεύσει.
*Ο Γιώργος Ξένος είναι Δικηγόρος