Επέστρεψα
κάθιδρη και κατάκοπη από τα καθιερωμένα ψώνια του Σαββάτου.
Βύθισα
το κορμί μου σε μια πολυθρόνα και έκλεισα τα μάτια μου
να
τα ξεκουράσω από την τρομακτική εναλλαγή προσώπων και αντικειμένων.
Ο
ήλιος εκτυφλωτικός έσκυψε κάτω από τις ημιδιπλωμένες τέντες
της
βεράντας και μούκαψε ελαφρά το αριστερό μου μάγουλο.
Θύμωσα
μαζί του...όχι ...δεν τον ήθελα αυτή τη στιγμή...είναι τραχύ το χάδι του τούτη
τη δύσκολη ώρα του μεσουρανήματός του...
Εγώ
ήθελα μόνον πνοές δροσερές και σκέψεις αναπαυτικές
Τράβηξα
με αποφασιστικότητα τα στορ και απέκλεισα την παρουσία του...ας μου
θυμώσει...δεν πειράζει....
Είμαι
απολύτως εξηγημένη απέναντί του...η ύπαρξή του .το θέρος μου προκαλεί
άλγος...κατάπτωση...με αδρανοποιεί ...
Αυτομάτως
χρίζεται εχθρός μου....τα ξέρει αυτά τα κουσούρια μου....
Έβαλα
την αγαπημένη μου μουσική και αναπόλησα το σεργιάνι μου στους πολύβοους
διαδρόμους του πολυκαταστήματος...
Η
μνήμη μου σκάλωσε ευθύς σε κείνη τη μορφή ενός υπερήλικα άνδρα
,που έσερνε με κόπο το κατάφορτο καροτσάκι
προς το ταμείο...η συμβία του
κάτι μουρμούριζε στο αυτί του συνεχώς ...
Σύντομα
κατάλαβα ότι τον παρότρυνε να ζητησει ευγενικά την παραχώρηση της σειράς από
τους μπροστινούς τους ,για να αποφύγει τη περαιτέρω κόπωση από την πολύωρη εκ
της ορθοστασίας αναμονή ..
''Χριστιανέ
μου ...είσαι 80 χρονών ...πές τους το...γιατί να βασανίζεσαι ; θα σε
καταλάβουν...'' Και τότε έφτασε στα
έκπληκτα ώτα μου μια ανέλπιστη απάντηση:
''Καλή
μου...πόσες φορές δεν σούχω πει ότι δεν είμαι 80 ετών.!! Είμαι ένα γλυκούλικο
παιδάκι 16 ετών, με 64 χρόνια
εμπειρίας!!»
Όλοι
γύρισαν και κοίταξαν τον άνδρα που εκστόμισε αυτή τη φράση...μεμιάς όλοι
χαμογέλασαν ,κάποιοι χειροκρότησαν και οι μπροστινοί τους παραμέρισαν και με
μια ενθουσιώδη υπόκλιση τους
προώθησαν στο ταμείο.....
Τώρα
,λίγη ώρα μετά το περιστατικό ...κάθομαι και επεξεργάζομαι αυτό
που άκουσα ...το βρίσκω αληθινά υπέροχο!!!!!!
Σήμερα ένας παππούς γλυκύς και χαρίεις μου έδειξε το μυστικό της ανθρώπινης ευτυχίας...........................................................
Τελικά
η ηλικία δεν είναι θέμα χρόνου ...είναι θέμα ΣΤΑΣΗΣ ΖΩΗΣ....
Κι
όταν έτσι αντιμετωπίζουμε τη ζωή ...Τότε κι αυτή και ο χρόνος σεβαστικά
κάμπτουν την οσφύ τους ενώπιον του Ανθρώπου..!!!
(* Φιλαρέτη Βυζαντίου)