Είναι η … η αιτία, ηλίθιε, ή γιατί δεν φταίει η ασπιρίνη!

Του Γεωργίου Ροδόπουλου*

Ακόμη και σήμερα, εν έτει 2017, αν και με μειούμενη τάση γίνεται προσπάθεια να πεισθεί ο κόσμος ότι το δίλημμα είναι μνημόνιο - αντιμνημόνιο. Ότι δηλαδή η ελληνική κρίση θα πρέπει να αντιμετωπισθεί μέσα από τη σκοπιά που (δήθεν) μας κατατρέχει, που μάς εξαντλεί, μάς ευτελίζει και μάς καταρακώνει, της επιβολής έξωθεν των τρισκατάρατων μνημονίων! Αυτό το δίπολο άφησαν να διαχέεται στη δημόσια ζωή και διάλογο από την αρχή της υπαγωγής της Χώρας σε «πρόγραμμα» τεχνηέντως όλες οι πολιτικές της δυνάμεις. Τυχαίο, ή είναι απόρροια δουλεμένης πολιτικοοικονομικής ανάλυσης ? Θυμούμαι, όταν προ λίγων ετών μία «δυστυχής» διαδηλώτρια με πάθος δήλωνε στον φακό της τηλεόρασης, « θέλουμε τη χώρα που είχαμε κάποτε». Δεν μας είπε, ποια χώρα ! Δεν ξεχνάμε βέβαια τα «Ζάππεια» 1 & 2 ούτε τις γελοιότητες του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι θα σχίσει τα μνημόνια με ένα νόμο, ένα άρθρο! Τόσο απλά όλα αυτά θυμίζουν τον πρακτικό του χωριού που «αποφαίνεται» με ύφος Προέδρου της Ακαδημίας, να πετάξεις τα φάρμακα που σού’γραψε ο γιατρός για να βρεις την … υγειά σου !!!

 Όμως πολύ λίγοι αναρωτήθηκαν και κατέδειξαν στην ελληνική κοινωνία, τί είναι αυτό που κάνει απαραίτητο το να έχουμε πλέον και εφαρμόσουμε με συνέπεια τα μνημόνια.

Τι συνέβαινε πριν το 2009?

΄Εχουμε κατανοήσει ότι αποδεχτήκαμε και βολευτήκαμε με:

• Το κομματικό/πελατειακό κράτος,
• Την αναξιοκρατία,
• Τον νεποτισμό,
• Την σπατάλη του δημόσιου χρήματος,
• Την ζωή μας με δανεικά,
• Την συνειδητή υποβάθμιση των δημοκρατικών θεσμών, των ανεξάρτητων αρχών, της δικαιοσύνης,
• Την ανυπαρξία της Δημόσιας Διοίκησης,
• Τον παρασιτισμό των «ημετέρων»,
• Τον αλόγιστο διορισμό στο Δημόσιο και μάλιστα τη διετία 2007-2009,
• Την φοροδιαφυγή που την έχουμε αναγάγει σε εθνικό σπορ,
• Την αντίδραση σε κάθε τι που είχε το σπέρμα της νεωτερικότητας και εκσυγρονισμού και της αναγκαίας προσαρμογής εν όψει της διαβλεπόμενης καταστροφής (πχ ασφαλιστικό),
• Την υποβάθμιση της παιδείας και τον ευτελισμό της με την επικράτηση εκεί των κομματικών εγκάθετων,
• Τον συνδικαλισμό για ίδιο όφελος,
• Την έλλειψη παραγωγικότητας και σχεδιασμού,
• Τους υπέρογκους μισθούς και συντάξεις.

Όλα τα παραπάνω ενδεικτικά, είναι αυτά που διογκούμενα έσπασαν τη «φούσκα», πού μας πτώχευσαν, πού μας καλούν τώρα στο «Ταμείο», ενώ εμείς διαμαρτυρόμαστε για ή στους «κακούς εταίρους» μας! Διαμαρτυρόμαστε ότι μας ενοχλεί το «φάρμακο»!

Το κομματικό κατεστημένο (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΣΑΝΕΛ) αποφεύγει να αναφερθεί στα αίτια αυτά, γιατί αυτό τα δημιούργησε, τα εξέθρεψε, επωφελήθηκε και ευνοήθηκε, μάλιστα αναπολεί να επιστρέψει σ’αυτή την κατάσταση! Ακόμη και «νέες» δήθεν δυνάμεις που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια για να σώσουν την Χώρα σιωπούν σχετικά και καταπιάνονται με οργανωτικά των υπό ίδρυση κομμάτων ή με τον τρόπο των συνενώσεων. Για την «ταμπακιέρα», τίποτε!

Η πολιτική δύναμη που θα καταδείξει την αιτία της κρίσης και πώς τα «καρκινώματα» αυτά θα ξεριζωθούν μιά για πάντα, ώστε η Χώρα να γίνει κανονικό ευρωπαϊκό κράτος επί τέλους, είναι αυτή που χρειάζεται ο Τόπος.

 Όλα τα άλλα είναι «χρυσωμένο χάπι» για να διαιωνίζεται η κατάσταση της ευτέλειας και της παρακμής και τελικώς της εξάρτησης.

ΥΓ Όλα τα ευρωπαϊκά κράτη τα οποία καλούμαστε να προσεγγίσουμε έχουν μνημόνια! Μόνο που αυτά τα εφαρμόζουν από μόνα τους χωρίς να απευθύνονται σε άλλους «σωτήρες». Αυτό σημαίνει ότι από δω και πέρα, δεν γίνεται αλλιώς, θα έχουμε «μνημόνια»…

*O Δρ. Γεώργιος Α. Ροδόπουλος είναι δικηγόρος,

Μέλος της ΤΟ Αμαρουσίου-Πεύκης…. ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ