Διανύουμε το
έβδομο έτος της κρίσης, και των μνημονίων.
Δυστυχώς όμως
εκτός από την ελπίδα που πεθαίνει τελευταία, πεθαίνει και ο
πολίτης της χώρας αυτής.
Πεθαίνει το
επιχειρείν, πεθαίνει η ανάπτυξη ,άλλα μεγαλώνει, ανδρώνεται το πολιτικό τέρας
του Δημοσίου.
Θα πω ότι η
χώρα μας ανήκει στους πολίτες της και στην νέα γενιά και πρέπει να σταματήσει ο
λαϊκισμός, που διχάζει, από την κολεκτίβα που προσπαθεί με κάθε τρόπο να
παραμείνει στην εξουσία .
Έρχονται
μνήμες από το καλοκαίρι του 2015. Το Εμείς και το εσείς. Τους τελειώνουμε η μας
τελειώνουν.
Διχασμός
κουτοπονηριά ,στρουθοκαμηλισμός στα υπαρκτά θέματα που λύσεις υπάρχουν.
Τις θέλουν ?
Δεν τις
θέλουν διότι έχουμε πάλι άμεση σύνδεση, του επιχειρείν με το κράτος άλλα με
διαφορετικά πρόσωπα.
Προσπαθούν να
μας πουν για εθνική ομοψυχία και συνεννόηση.
Πως όμως? Με
τα ίδια πρόσωπα του παρελθόντος.
Με την
πολιτική της μικροψυχίας και του κομματισμού.
Ο πολιτικός
για να μιλά καθαρά πρέπει να σκέφτεται και καθαρά.
Ο πολιτικός
πρέπει να βλέπει την μεγάλη εικόνα .
Την εικόνα
της επόμενης γενιάς .
Ο πολίτης
έχει ανάγκη από λύσεις και όχι από
χρώματα.
Ελάφρυνση του
χρέους, χωρίς ανάπτυξη, είναι διαπραγμάτευση μόνο για 17 ώρες .
Το «Αρνητικό
Πλεόνασμα» μόνο από φοροεισπρακτική κίνηση δεν μπορεί να έχει διάρκεια.
Ανάπτυξη
είναι η μαγική λέξη .
Ανάπτυξη με
θέσεις εργασίας, έτσι και όχι θέσεις
ανεργίας.
Την ελάφρυνση του χρέους, μπορούν να την διαπραγματευτούμε μόνο αν την
συνδέσουμε με την ανάπτυξη.
Μπορούμε ,
θέλουμε ;
ΠΡΕΠΕΙ να
κλείσει τελικά ο κύκλος της μεταπολίτευσης, αυτός ο φαύλος κύκλος, που η
πράσινη ανάπτυξη, όπως και η αριστεία είναι ρετσινιά.
ΠΡΕΠΕΙ η χώρα
μας να βγει στις αγορές με πραγματικά, υγιή δημοσιονομικά στοιχεία.
Τότε θα μας εμπιστευθούν οι αγορές, και θα
δημιουργήσουμε πραγματικό διάδρομο επενδύσεων.