Παρακολουθούσε
την συζήτηση πολιτικών αρχηγών στη Βουλή … ήταν μελαγχολικός … η Χώρα είναι
στην εντατική, σκεφτόταν … ο αρχηγός του τσούρμου με τα σκουρόχρωμα σακάκια και
τα ανοιχτόχρωμα πουκάμισα τελείωσε την ομιλία του … τον χειροκρότησε όρθιο το
τσούρμο με τα σκουρόχρωμα σακάκια και τα ανοιχτόχρωμα πουκάμισα … στο βήμα
ανέβηκε ο αρχηγός του τσούρμου με τα σκουρόχρωμα σακάκια τα ανοιχτόχρωμα
πουκάμισα και τις κοκκινόχρωμες γραβάτες … η μελαγχολία του βάρυνε … ως πότε θα
διχαζόμαστε σε αυτή τη Χώρα για μετρήσιμα πράγματα, αναρωτήθηκε … ο αρχηγός του
τσούρμου με τα σκουρόχρωμα σακάκια τα ανοιχτόχρωμα πουκάμισα και τις κοκκινόχρωμες
γραβάτες τελείωσε την ομιλία του … χειροκροτούσε τώρα όρθιο το τσούρμο με τα
σκουρόχρωμα σακάκια τα ανοιχτόχρωμα πουκάμισα και τις κοκκινόχρωμες γραβάτες …
απελπίστηκε … το αποφάσισε … θα μάθει να χρησιμοποιεί το Skype … να μπορεί να βλέπει
τα παιδιά του όταν τους μιλά … να δει όταν θα έρθει η ώρα τις φατσούλες των
παιδιών τους … τα εγγόνια του … τη γενιά του Skype …(* Σταύρος Θεοδωράκης - Μαρούσι)